Kanker dus
Laat ik als buitenstaander, leek, eens schrijven over een van de grootste taboes
Kanker dus
Toen ik nog rookte, dronk en dacht dat ik onverwoestbaar was, (zelf)spotte ik er vaak mee. Niet dat ik wist waar ik het over had. Maar ach, moest dat dan per sé?!
Kanker dus
2016 begon nagenoeg met een afscheid. In een hospice. Een breekbare vrouw probeerde te glimlachen. En kleine stukjes scone te eten die ik voor haar had meegebracht. Een paar dagen later overleed ze. De conversatie over het einde staat nog in mijn What’s app. De onderzoeken, de hoop, de teleurstellingen,de nieuwe middelen of therapieën, de volgende onderzoeken, de hernieuwde hoop. En tot slot het laatste redmiddel. En de hoop. En de teleurstelling. En de berusting. Ik was tegelijkertijd verdrietig en opgelucht over haar overlijden.
Kanker dus
Ik las de zoveelste kettingpost over kanker. Slecht opgesteld, belabberde inhoud en natuurlijk wist de schrijver precies hoeveel vrienden het zouden knippen en op hun profiel zouden plakken. Ik hou niet van die kettingposten. Ze helpen geen reet. Soms ageer ik er heel fel tegen. Deze was geplakt door een vriendin waarvan ik ooit eens besloten heb om niet te fel meer op haar posts te reageren. Dus heb ik hem maar verborgen.
Kanker dus
Er was een tekenaar wiens alter-ego de heleboel bij elkaar kankerde. De man zelf was het tegenovergestelde. Een zachtaardige, ietwat verlegen man. En nee, hij vroeg er niet om en hij had het zeker niet verdiend.
Kanker dus
Ik zag een docu over Bob Marley. Hoe iemand vertelde dat die vlak voor een optreden met schuim op zijn mond zich als een idioot gedroeg, herstelde en daarna een prima concert gaf. Hoe de dokters adviseerden dat hij maar het best door kon gaan met optreden tot het écht niet meer kon. En hoe getuigen vertelden over het afscheid van een kale breekbare Bob.
Kanker dus
Mijn stiefvader, een 1e generatie Marokkaan, overleed aan kanker. Een hersentumor om precies te zijn. Iets wat ik pas wist toen hij al lang en breed het huis uit was. De man had besloten om met zijn aanhoudende en heviger wordende hoofdpijn niet naar een dokter te gaan, maar die te bestrijden met drank en drugs. Iets waar hij altijd fel tegen was geweest. Karakterveranderingen. Misschien waren de stoffen in de fabriek waar hij het vuile werk opknapte, toch niet zo goed voor hem geweest,
Kanker dus
Niet lang geleden meldde een vriendin dat ze kanker bleek te hebben. Leuke meid, leuke man, leuk jong kind. Ze schreef dat ze zich wat terug zou trekken en haar strijd zou strijden. Gelukkig heeft ze veel vrienden goede opvang. Ze strijdt dapper. Ik hoop zo dat zij het wèl zal winnen.
Kanker dus
Er stond een artikel in de krant. Over een onderzoek naar de invloed van elke sigaret op je cellen. Mutaties. Het was schrikbarend. Als je pech hebt kan 1 sigaret het verschil tussen kanker en geen kanker betekenen.
Kanker dus
Ik las reacties op een man die zich racistisch had uitgelaten. Veel reacties stonden vol taalfouten. Maar ‘kanker’ was altijd goed geschreven.
Kanker dus
Een collega schrijver, organisator en vrije geest ging naar de dokter, ging naar het ziekenhuis en ging 3 weken later dood. Nog geen 40. Slokdarmkanker, uitgezaaid. En hij had nog zoveel mooie dingen op stapel staan.
Kanker dus
Op facebook circuleert een artikel over een kerel die wietolie verkoopt. Omdat hij het zo goed voorheeft met de mensen. Zijn wietolie, zo beweert hij, geneest kanker, helemaal, bij iedereen. Als ik zeg dat het een kwakzalver en een charlatan is die het alleen goed voorheeft met zichzelf en meer kwaad dan goed doet, word ik vaak enorm aangevallen. En natuurlijk zijn er complottheorieën. Dat er geen enkel geldig bewijs is voor de beweringen van die kerel wordt niet gezien.
Laatst kreeg ik bijval van een wetenschapper die onderzoek doet naar kanker en die er ook als patiënt mee te maken had gehad. Vreemd genoeg was het daarna stil, erg stil.
Kanker dus
Ik ging eens naar de dokter, die gelukkig constateerde dat het maar een liesbreuk was.
Kanker dus
Ja. Er zijn mensen die ik kanker wens. Waarvan ik vind dat ze het wel verdienen. Zo pijnlijk en lang mogelijk. En dat ze reïncarneren. En dat het dan weer opnieuw begint. En opnieuw en opnieuw en opnieuw. Mensen die kinderziekenhuizen bombarderen bijvoorbeeld. En ja dat is heel fout en slecht van me.
Kanker dus
Stromea heeft er een nummer over geschreven “quand c’est ?’’ . Er staat een clip youtube. Mét ondertiteling.
Kanker dus
Ik vind mezelf geen hypochonder. Maar soms ben ik wel bang. Pijntje hier, bobbeltje daar. Verhalen over te laat ontdekt. Door mijn hartkwaal heb ik al eens zo’n ziekenhuis cyclus meegemaakt en ik moet en wil er niet aan denken dat ik dat nog eens zou moeten meemaken.
Kanker dus
Soms wil ik rokende vrienden aanspreken op hun gedrag en de mogelijke gevolgen daarvan. Soms wil ik als een hysterische idioot tegen ze tekeer gaan. Maar ik doe het nooit. Bang. Soms vind ik mezelf een enorme sul dat ik het niet doe. Soms acht ik mezelf verantwoordelijk voor wat er zou kunnen gebeuren.
Kanker dus
Op youtube is ‘Paxman meets Hitchens full 30 minute interview with BBCs Jeremy Paxman RIP’ te vinden. Om veel redenen de moeite waard om te kijken en luisteren .
Kanker dus
Op de radio vertelde een jonge dame over haar onderzoek. Ze had mensen gevraagd ‘Wat zou je iemand vragen als die je vertelde dat er bij hem of haar kanker was gediagnosticeerd. Veel respondenten antwoorden ‘Krijg je nu Chemo?’, ‘Word je nu kaal?’, ‘Ga je dood?’ . Ook vroeg ze aan mensen bij wie kanker was gediagnosticeerd wat ze de vervelendste reacties vonden als ze aan iemand vertelde dat er kanker bij ze was vastgesteld. ‘Krijg je nu Chemo?’, ‘Word je nu kaal?’, ‘Ga je dood?’.
Kanker dus
Grote mensen hadden gelijk: ik moet niet met kanker schelden. Al doe ik het heel soms, als ik alleen ben, en ik erg boos en gefrustreerd ben nog steeds wel. En dat is stom. En dat weet ik best wel.
Kanker dus
Nu ben ik er wel even over uitgeschreven. Ik wou tegenwicht bieden aan alle flauwekulposts. Soms reageerde ik daarop met ‘Schrijf liever zelf iets’. Dan moet ik zelf wel het voorbeeld geven.
Of ik me hiermee niet schuldig maak aan wat ik anderen verwijt weet ik niet. Evenmin weet ik of ik hiermee een grens ontoelaatbaar overschrijd, wat op geen enkele manier mijn bedoeling is. De beste manier om daar achter te komen, is door het te publiceren lijkt me.
Alexander Franken